اثربخشی گروه‌‌درمانی شناختی– رفتاری بر کفایت اجتماعی و شادکامی دانش‌آموزان

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش گروه‌درمانی شناختی- رفتاری بر کفایت اجتماعی و شادکامی دانش­آموزان بود. روش پژوهش آزمایشی، با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانش­آموزان دختر سال اول متوسطه شهرستان دزفول، در سال تحصیلی 93-94 بودند. نمونه پژوهش 40 نفر از کل دانش­آموزان بودند که از طریق نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شدند، ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه‌ کفایت اجتماعی فنلر (1990) و شادکامی آکسفورد (1989) بودند که به هر دو گروه آزمایش و گواه ارائه گردید. گروه آزمایش، با گروه‌درمانی شناختی رفتاری، به مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای، آموزش داده شد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس حاکی از تفاوت معنادار بین دو گروه از نظر عملکرد و شادکامی بود. در کل، یافته‌ها، نقش و اهمیت گروه‌درمانی شناختی– رفتاری را در افزایش کفایت اجتماعی و شادکامی دانش­آموزان نشان داد.